„Chcę pożyczyć ten teatr na cały rok!" - SMS do nieznajomego

Dzieci mają głos! Czasem tylko trudno go wydobyć!

Dzisiaj zatem popracowaliśmy nad tym, aby każdy powiedział co ma w głowie i mógł być usłyszanym!

Na zajęciach z Pauliną i Maćkiem użyliśmy naszych ciał jak instrumentów, bawiliśmy się dźwiękami, staliśmy się własnym echem i zgraliśmy "puls grupy" w jeden dźwięk.

Iwona i Ola zadały pytania o to, gdzie zaczyna i kończy się teatr, a także co jest warunkiem koniecznym, aby nasze działania, z pozoru zupełnie zwykłe, miały potencjał działań związanych z teatrem. 

Podczas przerwy „po zupie" (tym razem ogórkowej) nie wszyscy odpoczywali. Kilka dziewcząt schowało się w klasowym zaciszu i zaczęło rysować wielki telefon, co nie dla wszystkich wydało się od razu zrozumiałe, a niektórzy wręcz drapali się po głowie ze zdziwienia.

...tu trochę wygłupów :)

Sprawa wyjaśniła się pod koniec dnia, kiedy poprosiliśmy dzieci, aby napisały wiadomość SMS do nieznajomego – osoby, która chociaż nie była na zajęciach bardzo chce wiedzieć co się dzisiaj wydarzyło. To będzie nasz kolejny rytuał, a jego rezultaty będziemy na bieżąco umieszczać na blogu.

Wiadomości od dzieci są dla nas ważną informacją o tym, jak uczestniczki i uczestnicy przeżywają warsztaty – co ich zachwyca, czego potrzebują, a co być może jest trudne lub zbędne.

Oto kilka z nich:

„Podobało mi się sceny z improwizacji i jest wogule fajnie! Teatr!!!"

„na zajęciach bardzo podobało mi granie scenek oraz tworzenie dźwięków"

„na zajęciach podobały mi się nowe dźwięki"

„Elo, było, było super teatr and rytm najlepsze zajęcia"

„Dzisiaj bardzo fajnie się bawiliśmy, krzyczeliśmy z megafonem by zrobić echo!"

„Cała masa dobrego bitu."

„BITY, BITY I TYLKO BITY!"

„Dzisiaj mieliśmy zajęcia z dźwiękiem, czyli śpiewaliśmy i tworzyliśmy własne bity. Były też zajęcia z improwizacji, czyli tworzyliśmy własne scenki" - Julia Kotowski 

„Bawiliśmy się i tworzyliśmy nowe dźwięki. Wrażenia: wspaniałe"

Dzieci mają moc!- gra w przestrzeni Jonkowa

Badania bardzo poważnych profesorów pokazały, że tylko dzieci mają moc zmieniania świata. Dlatego właśnie dzisiaj nasza grupa stanęła przed arcypoważnym zdaniem!

Jak sprawdzić, żeby świat był lepszy?  Jak uchronić Ziemię przed szarością i nudą, oraz jak usłyszeć to, co na co dzień nieusłyszane? Te pytania często pozostają bez odpowiedzi -  jednak nie w Jonkowie i nie w grupie tak wyjątkowej jak nasza. 

Początek warsztatów przerwało wkroczenie do sali Tajnych Agentów - to spotkanie było początkiem serii szalonych przygód!

Broniąc się przed nudą i szarością w przestrzeni Jonkowa na nowo pokolorowaliśmy kawałek świata.

Zastanowiliśmy się nad tym, co jonkowski kosz na śmieci może mieć do powiedzenia i jaką wiadomość chciałby nam przekazać.

A także wypowiedzieliśmy trzykrotnie nasze życzenia do świata używając TURBO-GŁOSO-WZMACNIACZA 3000.

Wrażeniami z misji dzieliliśmy się na forum.

A gdy na koniec dnia byliśmy już pewni, że świat przetrwa przynajmniej do naszej kolejnej interwencji odczarowaliśmy Agentów, a sami w końcu mogliśmy oddać się mniej absorbującym, a jakże uroczym zadaniom. 

"Halo, czy mnie słychać?" - zaczynamy trzecią edycję Lata w teatrze!

   Gotowi do działania i z wypiekami na twarzach rozpoczęliśmy trzecią edycję warsztatów teatralnych Lata w Teatrze w Jonkowie organizowanej przez Teatr Węgajty, przy współpracy z Instytutem Teatralnym im. Zbigniewa Raszewskiego!

   Zaczynamy właśnie dzisiaj – 27.06, a kończymy za niecałe dwa tygodnie – 9.06 spektaklem  „Halo, czy mnie słychać”. Tegoroczny temat jest kontynuacją wcześniejszych projektów: „Kim jestem? Bajkowe transformacje.” oraz „Skąd jestem? Teatralne śledztwo lokalne.”

   W tym roku chcemy dać jeszcze więcej przestrzeni Dzieciom, usłyszeć ich głosy, pozwolić wybrzmieć tym treściom, na które zwykle nie ma miejsca.  Zaznaczymy obecność dzieci w przestrzeni publicznej i społeczności lokalnej. Bez dzieci nie ma dorosłych – wspólnie zatem znajdziemy lub przywrócimy należne im miejsce, a także spojrzymy na wspólną przestrzeń ich oczami!  

Jeszcze nie zdążyliśmy usiąść wygodnie, a już z głębi sali jeden z chłopców entuzjastycznie wykrzyknął: „NO TO ZACZYNAMY, CZY NIE?!” – zaczęliśmy więc, i to z wielką klasą!

   Ukłoniliśmy się tradycji i jak przystało na uczestniczki i uczestników warsztatów w Jonkowie, usiedliśmy w kręgu i  zastanowiliśmy się z czym dzisiaj przyszliśmy, jak się czujemy i jakie są nasze nadzieje na ten wspólny czas.  Praca w kręgu jest dobrze znana dzieciom, już na początku jedna z dziewczynek z ekscytacją, półgłosem powiedziała „to będzie taki nasz rytuał”, a inna dodała „to teatralny krąg jaskiniowców”.

   „Czuję się wspaniale”, „czuję się gotowa”, „jestem ciekawy, co się wydarzy”, a także zdanie-hit, czyli „miłość dla wszystkich na maksa" – to wypowiedzi dzieci.

   Mieliśmy dzisiaj czas na to, aby się lepiej poznać - spojrzeć sobie w oczy, porozmawiać z tymi, których dotychczas nie znaliśmy za dobrze. Zrobiliśmy wspólny plakat, odrysowaliśmy i ozdobiliśmy stopę każdej uczestniczki i uczestnika warsztatów. Dzięki takim działaniom poczuliśmy się jak drużyna, która już ma wspólny cel i chociaż nie do końca zna drogę, chce odbyć tę podróż razem! 

W przerwie obiadowej wyszliśmy na plac zabaw i - tak jak widzicie na zdjęciach - bawiliśmy się doskonale! 

   Zaczęliśmy także tworzyć kontrakt, którego celem jest wspieranie poczucia przynależności, bezpieczeństwa i odpowiedzialności za wszystko, co dzieje się w naszym gronie.

   Już teraz zapraszamy Was  do czytania naszych kolejnych relacji! Niecierpliwie czekamy na to, co się jeszcze wydarzy!