Drodzy nasi blogowi czytelnicy! Przykro, że dawno nic nie było, ale wreszcie jest, nazbierało się! Teksty, zdjęcia i filmy: z pierwszego warsztatu Innej Szkoły Teatralnej, kolędowania i szopki noworocznej. Zwłaszcza godne polecenia improwizacje do wiersza Wei. Można je zobaczyć
w filmie o szopce. Z tekstów rozmaitych rund wybraliśmy najpierw Zosi Bartoszewicz, tekst
o wyłączaniu telewizora. Dla nieznających sprawy wyjaśnienie: otóż wyłączamy telewizor niekiedy w czasie kolędowania. Gdy gospodarz po wpuszczeniu nas zapomni go wyłączyć, wtedy my to robimy, dyskretnie, ukradkiem, by nie odwrócić uwagi od najwazniejszego.
Krótszy tekst impresyjny następuje potem, jego autor Moti Ashkenazi wykreował w tym roku nową wersję najbardziej charakterystycznej, lecz uwikłanej w stereotypy postaci kolędniczej. Mozna by rzec; a to dopiero niestereotypowa wersja! Zobaczcie na zdjęciach, oraz w filmie Menachema Dauma, który niestety jeszcze nie na blogu, ale niedługo będzie, w tej chwili jest drodze, wysłany dwa dni temu z USA.
W.S.
w filmie o szopce. Z tekstów rozmaitych rund wybraliśmy najpierw Zosi Bartoszewicz, tekst
o wyłączaniu telewizora. Dla nieznających sprawy wyjaśnienie: otóż wyłączamy telewizor niekiedy w czasie kolędowania. Gdy gospodarz po wpuszczeniu nas zapomni go wyłączyć, wtedy my to robimy, dyskretnie, ukradkiem, by nie odwrócić uwagi od najwazniejszego.
Krótszy tekst impresyjny następuje potem, jego autor Moti Ashkenazi wykreował w tym roku nową wersję najbardziej charakterystycznej, lecz uwikłanej w stereotypy postaci kolędniczej. Mozna by rzec; a to dopiero niestereotypowa wersja! Zobaczcie na zdjęciach, oraz w filmie Menachema Dauma, który niestety jeszcze nie na blogu, ale niedługo będzie, w tej chwili jest drodze, wysłany dwa dni temu z USA.
W.S.
Kiedy wyłącza się telewizor, zmienia się optyka.
Uwaga przenosi się, ogniskuje, na tym, co się dzieje na żywo,
pomiędzy ludźmi, pośrodku kuchni czy pokoju.
Kiedy wyłącza się telewizor, z własnej woli, znaczy,
że warto zaryzykować odstępstwo od normy, a to już naprawdę coś.
spotkanie, wspólne bycie, wzajemność...
Wyznawanie wartości przychodzi dużo łatwiej niż ich praktykowanie.
Kolęda to praktykowanie wartości.
Magia czyli prostota.
Koza, która zmartwychwstaje, końcówka króla Heroda,
wyśpiewywane kolędy-życzenia dla Gospodyni i Gospodarza,
w każdym domu właściwie to samo, a jednak za każdym tu i teraz,
specjalnie i tylko dla tej rodziny, nie innej.
To dla mnie ważne, żeby ludziom dobrze życzyć.
Podczas kolędowania to staje się oczywiste, proste i odświętne zarazem.
Im się więcej z siebie daje, nie tyle forsując, co nie ściemniając,
tym bardziej można się poczuć obdarowanym.
Kolęda może się wydarzyć wtedy kiedy otworzą przed Tobą drzwi.
Kolęda - doświadczanie radości, jej wspólnotowego wymiaru.
A co jeśli nie otwierają drzwi?
Kolęda – doświadczanie zniechęcenia, rodzącej się frustracji,
z którą trzeba coś zrobić samemu/samej, bo nikt za mnie tego nie zrobi.
U Państwa Grabów przed chwilą odczuwane zniechęcenie staje się odległą
przeszłością. Energia zaczyna wracać, krążyć, coraz szybciej wibrować.
Podejrzewam, że wychodząc z tego domu, w którym wydarzyła nam się
ta wspaniała kolęda, i w którym najhojniej okazano nam wdzięczność,
każdy z nas czuł równie ogromną wdzięczność wobec Gospodarzy.
Próba w teatrze i później w Nowicy, kiedy improwizowaliśmy z wierszem Wei
i pozostałymi textami,
i pozostałymi textami,
to dla mnie jedne z naszych odśrodkowych działań.
Smarowanie twarzy sadzą, moment zmiany.
Bliskie spotkanie tego, co lokalne z globalnym...
Ubiegłoroczne zdarzenia wybrane jako najważniejsze,
splecione z myślą Malidomy Some, szamana afrykańskich Dagarów,
okrągły stół z opowieści Jana, przy którym zasiedli przedstawiciele stu dwudziestu narodowości, żeby odpowiedzieć na sto pytań zebranych z całego
świata.
Świętowanie tego samego dnia Bożego Narodzenia i szabasu.
Szkoła w Nowicy, dwa muzyczne i nie tylko, światy,
a może raczej, jeden świat i dwa jego aspekty, które spokojnie sąsiadowały,
nie przeszkadzając sobie w niczym.
Można było swobodnie przechodzić z jednego w drugi, a kiedy uchylało
się drzwi, dochodzące dźwięki były jak powiew orzeźwiającego powietrza.
Autorka: Zofia Bartoszewicz
węgajty
it starts already on the way there
feeling of adventure, meeting new people, meeting old friends
passing in central stations and trains with meaning and direction.
changing from hardcore city to peaceful village.
walking in the dark with snow till the knees.
and then fire place and a worm welcome ...
it's about eating together like a big family (kisses to ella)
it's the well known surprises !
the exercises, the singing, the dancing, the music,
the openness and the space to create
it's the faces of people when they see us
inspiration, motivation, connection, laugh, shock, smile and tears
it's amazing movie, fantastic reality, beautiful dream.
and finally it's about the little ventilator up there... ;)
keep on going, running, surfing,
Autor: Moti Ashkenazi
Link do zdjęć: