Odczuwamy potrzebę zareagowania. Znajdujemy się w obliczu zmian
dokonujących się w coraz szybszym tempie na każdym poziomie egzystencji:
kulturowej, ekonomicznej, społecznej. Znajdujemy się zarazem w obliczu zagrożeń: zagrożeń kryzysu ekonomicznego, społecznych i
kulturowych skutków globalizacji , zmian klimatycznych. Poczucie zagrożenia - rozumianego różnie w każdej grupie społecznej - powoduje
narastającą polaryzację debaty publicznej. Debata nabiera obecnie cech
destruktywnych w sytuacji, gdy mobilizacja społecznego wysiłku jest potrzebna
by zmianom sprostać! Potrzebny jest zwrot.
Zwrot nie powinien polegać na wykluczeniu strony głoszącej
poglądy nie akceptowane. Powinien on polegać na otwarciu w stronę głosów trudno
słyszalnych!
Do najważniejszych zadań na 2014 dla nas należy zainicjowanie
nowych form porozumienia, dialogu, ekspresji społecznej, skupionych na głosach
słabszych, nie reprezentowanych przez środki masowego przekazu, nie wpisujących
się w schemat konfrontacji stronnictw.Odnosimy się zarówno do treści jak i do formy przekazu. Chcemy otworzyć język sztuki w stronę
włączenia form interaktywnych i w stronę zjawisk oscylujących pomiędzy językiem
debaty publicznej a językiem formy artystycznej.
Zwracamy się do społeczności lokalnych jako do całości
złożonych z różnych grup, w tym wiekowych. Ze szczególną uwagą uwzględniamy
szanse ukryte w komunikacji z ludźmi starszymi i potrzeby dzieci, zwłaszcza na
wsi. Bogaty, wielowymiarowy i zbudowany na relacji twarzą w twarz
obszar form tradycyjnych jest istotnym medium w tym procesie. W drodze ku
interaktywnej sztuce będziemy nawiązywali do teatru obrzędowego: do kolędy
noworocznej i zapustów jak i do śpiewu – jak głosi tytuł projektu –
wielogłosowego. Stanie się on ogniwem łączącym edukację artystyczną młodych
adeptów z budowaniem postawy otwartości i słuchania głosu Innego. Spektrum użytych
środków będzie wzbogacone konwencjami takimi jak rap, teatr Forum, performance, taniec butoh, improwizacja
kontaktowa i inne.
W odniesieniu do treści pozostajemy wierni poruszonym przez
nas tematom ostatnich lat: Chcemy, by debata publiczna została wzbogacona o
pytania i problemy ludzi nie będących obecnie beneficjentami ekonomicznego
rozwoju: ludzi niepełnosprawnych, mieszkańców odległych wsi, ludzi starszych.
By przedmiotem konstruktywnej debaty stały się zadania wynikające z procesów
globalizacji – takie jak napływ imigrantów i skutki antropogenicznej zmiany
klimatu – spychane ciągle na margines dyskursu publicznego. Chcemy także
uczynić tematem społecznej refleksji zagrożenie konfliktem.
Działania teatru społecznego w przyszłości nie mogą pozostać
domeną projektów doraźnych, ograniczonych do krótkoterminowych – z konieczności
– strategii organizacji pozarządowych. Pragniemy zwrócić uwagę na potrzebę zbudowania
w Polsce struktur instytucjonalnych, które dawałyby tego typu działaniom
stabilne oparcie.
Erdmute Sobaszek
Wielogłos, to tytuł projektu Wacława Sobaszka, realizowanego w ramach ministerialnego stypendium w roku 2014.