Lato w teatrze Stowarzyszenie "Węgajty" MKiDN Instytut Teatralny e-teatr.pl
Wiktoria:
Rzeczy ważne dla mnie/ rzeczy, które będę pamiętać z projektu po pierwszym tygodniu:
- niedyrektywny proces pracy- zarówno z dziećmi jak i między prowadzącymi
- proces wypracowywania wspólnych zasad z dziećmi- kontraktu, żywe dyskusje zgadzania się bądź nie ze zgłaszanymi punktami np. wspólna niezgoda grupy dotycząca punktu Martynki „nie płaczemy”, wspólna zmiana na „staramy się być dzielni”
- proces rozbudowywania wypowiedzi w kręgu zaczynającym i kończącym dzień, od „fajnie” i „dobrze” do „dziś nauczyłem się kręcić talerzem”, „najbardziej będę pamiętać, że nauczyłam się robić kłapaczkę”, „dziś czuję się pełna energii”
- wspólny kontrakt prowadzących stworzony przed projektem dotyczący wspólnych wartości
m.in. punkty szczególnie ważne dla mnie „konsekwencja zamiast kary”, „brak podziałów płciowych i stereotypowania płci w zadaniach”, „otwartość na dyskusję i pomysły dzieci”, „ocena- podobało mi się…
i można poprawić…, bez porównywania z innymi”
- proces powstawania scen z dziecięcych historii ważnych dla nich samych m.in. historię o jeżdżeniu na wielbłądzie
- Radka, Kubę i Amelkę, którzy zafascynowali się grą na bębnach
- wypowiedź Kuby „Nauczyłem się grać na patykach, wcześniej nie wiedziałem ,że można”
- kryzys koncepcyjny dotyczący historii z marzeniami grupy trzech chłopców Karola, Piotra i Michała (chcieli zostać Kapitanem Superbohaterem, Kucharzem i Pirotechnikiem), zakończony sukcesem (w końcu postacie tworzą razem „Bombę Kaloryczną”)
- zabawy w grupie zgłoszone przez dzieci m.in. Michała i Olę
- cześć warsztatu lalkarskiego stworzona na podstawie pomysłu Emila- budowanie „kłapaczek” orgiami, oraz budowanie historii i nauka animacji lalki na ich podstawie
- plakat do spektaklu stworzony przez najciszej mówiącą Agatkę
- afrykański taniec grupowy
- historię Martyny i Weroniki o nadawaniu koloru postaci
- podział na grupy warsztatowe wybrane przez dzieci – odpowiedzialne wybory i motywowanie się dzieci nawzajem, zdanie Klaudii i Nikoli „ My się przepiszemy z cyrku bo już go próbowaliśmy, niech teraz inne dzieci spróbują”
- mały pięcioletni Piotruś, który z różnych przedmiotów sam zbudował perkusję i wymyślił swój rytm
-Kuba tańczący w kapeluszu
-duma na zakończenie dnia w sobotę ! :)
- niedyrektywny proces pracy- zarówno z dziećmi jak i między prowadzącymi
- proces wypracowywania wspólnych zasad z dziećmi- kontraktu, żywe dyskusje zgadzania się bądź nie ze zgłaszanymi punktami np. wspólna niezgoda grupy dotycząca punktu Martynki „nie płaczemy”, wspólna zmiana na „staramy się być dzielni”
- proces rozbudowywania wypowiedzi w kręgu zaczynającym i kończącym dzień, od „fajnie” i „dobrze” do „dziś nauczyłem się kręcić talerzem”, „najbardziej będę pamiętać, że nauczyłam się robić kłapaczkę”, „dziś czuję się pełna energii”
- wspólny kontrakt prowadzących stworzony przed projektem dotyczący wspólnych wartości
m.in. punkty szczególnie ważne dla mnie „konsekwencja zamiast kary”, „brak podziałów płciowych i stereotypowania płci w zadaniach”, „otwartość na dyskusję i pomysły dzieci”, „ocena- podobało mi się…
i można poprawić…, bez porównywania z innymi”
- proces powstawania scen z dziecięcych historii ważnych dla nich samych m.in. historię o jeżdżeniu na wielbłądzie
- Radka, Kubę i Amelkę, którzy zafascynowali się grą na bębnach
- wypowiedź Kuby „Nauczyłem się grać na patykach, wcześniej nie wiedziałem ,że można”
- kryzys koncepcyjny dotyczący historii z marzeniami grupy trzech chłopców Karola, Piotra i Michała (chcieli zostać Kapitanem Superbohaterem, Kucharzem i Pirotechnikiem), zakończony sukcesem (w końcu postacie tworzą razem „Bombę Kaloryczną”)
- zabawy w grupie zgłoszone przez dzieci m.in. Michała i Olę
- cześć warsztatu lalkarskiego stworzona na podstawie pomysłu Emila- budowanie „kłapaczek” orgiami, oraz budowanie historii i nauka animacji lalki na ich podstawie
- plakat do spektaklu stworzony przez najciszej mówiącą Agatkę
- afrykański taniec grupowy
- historię Martyny i Weroniki o nadawaniu koloru postaci
- podział na grupy warsztatowe wybrane przez dzieci – odpowiedzialne wybory i motywowanie się dzieci nawzajem, zdanie Klaudii i Nikoli „ My się przepiszemy z cyrku bo już go próbowaliśmy, niech teraz inne dzieci spróbują”
- mały pięcioletni Piotruś, który z różnych przedmiotów sam zbudował perkusję i wymyślił swój rytm
-Kuba tańczący w kapeluszu
-duma na zakończenie dnia w sobotę ! :)
Wiktoria Rutkowska
0 komentarze:
Prześlij komentarz