Słowomyśli na okazję ukazania się książki

W.S. (Wacław Sobaszek)

Węgajty, 2go lutego 2012

Zapis słowomyśli na radosną okazję ukazania się

książki Wei-Yun Lin-Góreckiej, pt. „Wiersze przeciętne”

Dziękuję Ci, że napisałaś o Szymborskiej

akurat w dniu, kiedy ona zmarła

część mojej pustki wypełniła się

to nie chodzi, że ona tak ważna była i wielka

swoje teksty o jej śmierci przysłały też Jeanine i Muriell

pustki i tak się nie zasypie

ale chodzi o to

że ja czekam na twoje

choć sam nie pamiętam o tym

a ty przysyłasz je mejlem

akurat wtedy, gdy najbardziej potrzebne

kiedyś chciałaś zrobić światowy festiwal poezji elektronicznej

a ja mam światowy gdy czytam twoje wiersze

scalają mi się dwie półkule

twoja chińska staje się moją kołyską

łupinką na falach oceanu

i tak wzmacnia się we mnie instynkt i zaufanie

i przez to pioruńsko mocno działają na mnie

opisy polskiego świata

pejzażu pieśni i stoczni polskich

solidarnych matek i Ojców Bogów

posklejane z rozmówek polsko polskich

kawiarnianych i napisów na murach

oraz ćwiczenia z logiki w polszczyźnie łaciną podszytej

mam je teraz przed sobą

jak chciał Gutenberg

porządnie poskładane czcionka śliczna ilustracje komentarze

językowe trzy światy

z podziwem przechadzam się w tym pierwszym

chińsko tajwańskie parki i nirwany

w drugim poszukuję śladów Jima Morrisona Jaggera

ten trzeci pełen jest wspomnień sprzed roku już ponad

czytelnika elektronicznego chleb powszedni

twoje męki i uniesienia

czyli kronika ciąży

jak 9 bram

(taki był tytuł książki pewnego chasyda z Pragi)

9 wtajemniczeń dla kogoś kto nigdy nie urodzi

i nie odrodzi się

i swego żywota ani ciała nie przedłuży bo niekobietą jest

pamiętam jak każdy odcinek tej kroniki

podszyty fizjologiczną męką

prawdziwą

był dla mnie silnym szturchnięciem kosmicznym

i politycznym przewodnikiem po njusach

mrocznych labiryntach torturach

wojna koreańska wisiała na włosku

nieraz dreszcze przechodziły mnie

bo pisałaś o czymś

rzecz okrążając

i nagle to już jest to!

pisząc o twarzy rodziców

pisałaś po ich twarzy dwa razy

to był prawdziwy dramat nieprzeciętny

bo czekało się dziewiątego miesiąca

i jego końca że nadejdzie

no i nadszedł

zapach siarki trzęsienie ziemi 100 ofiar

i mały Jędruś

Bulbus kozioł

syn kozy Wei

a dalej nowsze wiersze

pisane tylko jedną ręką

bo druga kołyskę całkiem realną musi bujać

albo pierś podawać małemu

podczas gdy na półce Biblia a obok Ha Jin

twój wiersz to krzyk wolności

twój wiersz to ból

twój wiersz to nadzieja, że nadejdą lepsze czasy

będzie miłość, kwiat w doniczce i interkulti

w końcu wszystko się spełni

jak w tym tekście ostatnim

tabula rasa

gdy czytam go coś się ze mną dzieje

mam pomysł na spektakl

i jak powiedział kiedyś Tarkowski: znowu jestem zakochany